Κι όμως, πέρασαν τρία χρόνια χωρίς τον μεγάλο δάσκαλο,τον σπουδαίο Σπύρο Γιαννακόπουλο, τον άνθρωπο πίσω από τα πάντα στον Ερμή Αργυρούπολης. Τον άνθρωπο που ενέπνευσε εκατοντάδες παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Τον άνθρωπο που πάρα πολλά παιδιά στην περιοχή, τον θεωρούν ως τον δεύτερο πατέρα τους...

Μπορεί να λείπει πάρα πολύ η φυσική του παρουσία, είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι ότι κάπου από εκεί ψηλά, μας παρακολουθεί όλους μας, δίνει οδηγίες στους αγώνες, πολλές φορές σπρώχνει τη μπάλα στο καλάθι. Νιώθουμε ευλογημένοι όλοι μας, όσοι ζήσαμε για αρκετά χρόνια δίπλα του, αφού μάθαμε όχι μόνο μπάσκετ, αλλά πως να είμαστε χρήσιμοι άνθρωποι. Κάθε χρόνο, αυτή ήταν η αγαπημένη του περίοδος. Αυτή που γινόταν το εσωτερικό τουρνουά του Ερμή, που φέρει το όνομά του από το 2015 που έφυγε από κοντά μας. Όσοι συνεχίζουμε το έργο του, αισθανόμαστε ότι επιτελούμε κάτι πολύ σημαντικό και πολύ μεγάλο. Κάτι που όμως εκείνος το κατάφερνε εντελώς μόνος. 

Coach, να είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε ποτέ... Σε αγαπάμε πολύ...